Olendrzy osadzający się na polskich ziemiach stawiali charakterystyczne dla siebie typy zabudowań, które umożliwiały im sprawne zarządzanie gospodarstwem oraz pracę. Wyróżnia się 3 typy gospodarstw: polskie, niemieckie i fryzyjskie.
Zagroda fryzyjska
Zagroda fryzyjska charakteryzowała się budynkami gospodarczymi pod jednym dachem i częścią mieszkalną w postaci przybudówki. Wszystkie budynki stykały się ze sobą pod różnymi kątami. Za małą częścią mieszkalną rozpościerał się właściwy budynek mieszkalny, dalej obora i stajnia, za nimi stodoła fryzyjska. Między stodołą i stajnią budowano prostopadle do budynku pomieszczenie przeznaczone na paszę. Zaletą takiego rozmieszczenia budynków była sprawna komunikacja szczególnie w zimę oraz podczas deszczów. Można było rządzić gospodarstwem bez konieczności wychodzenia z domu. Minusem zagrody fryzyjskiej mogły być zapachy wynikające z połączenia pomieszczeń mieszkalnych ze stodoła, oborą i stajnią. Częściej niż zagrody fryzyjskie spotykane były zagrody polskie zakładane przez kolonistów polskich na olenderskich wsiach.
Zagrody olenderskie
Zagrody zakładane przez Olendrów nie były charakterystyczne dla konkretnych terenów, z wyjątkiem zagrody fryzyjskiej. Częściej ich typ zależał od rodzaju ziemi oraz zamożności właściciela. Olendrzy znani z umiejętności melioracji skutecznie osłaniali swoje zagrody poprzez kopanie rowów, a także sadzenie drzew. Charakterystyczne dla zabudowy olenderskiej były także wiatraki typu holenderskiego.
Zobacz także: Jak można pomagać chorym osobom?
